Red riding hood

Η ζωή κάνει κύκλους, ξεκίνησε μεθυστική, μετά τη μέθυσε το αλκοόλ κι έπειτα εσύ. Και είσαι το πιο επικίνδυνο μεθύσι. Ξυπνάς τα ζωώδη μου ένστικτα, θέλω να σου ορμίσω... Αλλά μη σε τρομάζει, δεν θα σε βλάψω. Όσο θέλω να γίνω ο κυνηγός σου, θέλω να είμαι και το θύμα σου. Μάλλον φταίει η μυρωδιά σου, μα όσο κι αν κρύβεσαι από εμένα δεν γλυτώνεις από τους δικούς σου λύκους.

Σου παίρνει μια στιγμή για να ερωτευτείς αλλά σου παίρνει χρόνια για να καταλάβεις τι θα πει έρωτας. Ίσως.

Και ήμουν εκεί, μια όμορφη νύχτα. Τετάρτη με πανσέληνο και σύννεφα πιο συγκεκριμένα. Επετειακή σύμπτωση, κι όπως συνηθίζω να κάνω παρατηρούσα τα λιγοστά αστέρια. Περίεργο συναίσθημα το να ψάχνω το δικό μας, ξέρω ότι σίγουρα είναι κάπου εκεί. Μόνο που δεν είμαι σίγουρος πια τι σύννεφα στο κρύβουν...

Άδειος τοίχος

Κοιτάζω τον άδειο τοίχο μου, μερικά σημάδια από blu tack. Κάτι ξεχασμένες γραμμές από μαρκαδόρο, όλα απομεινάρια. Από καιρό σκέφτομαι να τον βάψω, να κρύψω τα σημάδια και τους λεκέδες. Και μετά να κρεμάσω ένα πανί με το δέντρο της ζωής. Έχω τη μπογιά. Το μόνο που λείπει είναι το πινέλο, το κουράγιο μου κι εσύ.