Ταξίδια

Δάκρυα που σου ταράζουν τη σιωπή, τις λίγες στιγμές που ξεγέλασες τον εαυτό σου, που νόμισες ότι ηρέμησες. Μα αντί να ξεπλύνουν τον πόνο σου, τον μεγαλώνουν. Δεν θέλω να κλαις. Σε είδαμε και οι δυο μας, το νιώσαμε και οι δυο μας αυτό το κλάμα. Όμως ξέρεις γιατί κλαις; Έχεις δεθεί τόσο στους φόβους σου, που καθρέφτισες σ'αυτούς την πραγματικότητά κι ύστερα την έκανες δική σου. Έκλαψες για ότι έχασες, μα δεν ξέρεις πώς είναι να πονάς και να κλαις γι' αυτά που θα χάσεις και που δεν τα γνώρισες ακόμα. 

Μη με βλέπεις τόσο ήρεμο, κι εγώ έχω κλάψει. 
Για εσένα;

Kintsugi

Ψυχές καμωμένες από πηλό, ψημένες κι εύθραυστες. Μα τα καλυμμένα  σημάδια είναι κομμάτι της ιστορίας τους. Μένουν να μας καλύπτουν ότι δεν μπορούμε να θυμόμαστε. Δοχεία τα σώματα, δοχεία για τις ψυχές. Κι όποιος πέρασε, άφησε το σημάδι του σαν μουσική.  Είναι όμως κάτι μελωδίες που τα κομμάτια τα πληθαίνουν, και που ξυπνούν το παρελθόν. Μ΄εσένα να χάνεσαι σα ρεμπέτης στον καπνό και το ποτό κι εμένα μαγεμένο απ'το τραγούδι σου.

Δεν ξέρω γιατί αυτό το τραγούδι, από τα τόσα που μπορούσα να ταιριάξω