Ο θάνατος των αστεριών
Μέρος Ά
Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Κάναμε έρωτα και μετά ξαπλώσαμε αγκαλιά. Σε κρατούσα σφιχτά, σαν να φοβόμουν μη σε χάσω. Έκανα για λίγο ότι βολεύομαι και μετά ότι με πήρε ο ύπνος. Έμεινα όλο το βράδυ ξύπνιος να σε κοιτάω, μήπως σε χορτάσω.
Και ξαφνικά ακούω το ξυπνητήρι, κάνω ότι μόλις ξύπνησα και σε χαϊδεύω να σηκωθείς. Σου φτιάχνω καφέ και νιώθω άσχημα γιατί δεν στον πέτυχα. Δεν λες κάτι, αλλά το ξέρω. Κι έπειτα ξανά μόνος.
...
Είμαστε αγκαλιά στον καναπέ σου και βλέπουμε ταινία. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι, αλλά ντρέπομαι να στο πω. Σε σφίγγω λοιπόν και χώνομαι κάτω απ'την κουβέρτα. Παύει να με ενδιαφέρει η οθόνη, ήδη την ξέχασα. Ακουμπάω τα κεφάλι μου πίσω σου και μυρίζω διακριτικά τα μαλλιά σου. Νιώθω να χάνω έναν παλμό και συνεχίζω, προσπαθώ να μην καταλάβεις ότι έχω ταχυπαλμία. Αρχίζω τα χάδια, κι αισθάνομαι το σώμα σου πιο γνώριμο από το δικό μου. Είμαι, γιατί είσαι εσύ. Σκέφτομαι να σου φωνάξω "σ'αγαπώ", γυρνάς, με κοιτάς μ'αυτά τα υπέροχα μάτια και με φιλάς.
Μέρος ΄Β
Έχουμε πολύ δρόμο για να κατανοήσουμε πλήρως το σύμπαν, η αστροφυσική όμως έχει κάνει μεγάλα άλματα. Ίσως γιατί τα αστέρια μας μάγευαν, μας γέμιζαν μυστήριο ανέκαθεν. Εμένα τουλάχιστον με μάγεψαν όταν τα πρωτοείδα.
Όταν το άστρο περάσει στην τελευταία φάση της ενήλικης ζωής του, καταρρέει κάτω από το βάρος του. Έχοντας κάψει το μεγαλύτερο μέρους του Ηδρογόνου του, αρχίζει την καύση Ηλίου. Περνάει στην σύντομη φάση του ερυθρού γίγαντα. Ανάλογα με το μέγεθος του αρχικού άστρου, έχουμε και διαφορετική κατάληξη. Άστρα στο μέγεθος του Ηλίου, καταλήγουν λευκοί νάνοι, αστρικά πτώματα, ψυχρά που δεν κατάφεραν να συνεχίσουν την καύση τους. Οι αστέρες με μάζα μεγαλύτερη του Ηλιου συνεχίζουν την σύνθεση στοιχείων ωσότου η βαρύτητά τους τα αναγκάσει να εκραγούν μοιράζοντας στο σύμπαν τα στοιχεία που έχουν συνθέσει.
...
Από μια τέτοια έκρηξη είναι και τα στοιχεία που μας αποτελούν. Η γη, το χώμα, το νερό της, τα δέντρα, τα σπίτια. Ακόμα κι εμείς. Εσύ κι εγώ. Όσο κι αν δεν βρίσκεις νόημα στον ερωτισμό της φράσης "είμαι γιατί είσαι", έχει έρθει ένα άστρο, δισεκατομμύρια χρόνια πριν, να το κάνει για εσένα. Δυστυχώς ο χωρισμός είναι γραμμένος στις τύχες μας, απ'τη στιγμή που ξεκινήσαμε το ταξίδι μας χωρισμένοι, μέχρι που καταδικαστήκαμε να ξανασμίξουμε στη γη. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν μπορώ να σταματήσω να φοβάμαι μη σε χάσω, κι ότι σε έχασα πριν σε αποκτήσω.
...
Η τρίτη κατηγορία θανάτου αστεριών είναι οι μαύρες τρύπες. Άστρα με τεράστια μάζα, που κατά την κατάρρευσή τους, συμπιέζουν τεράστια ποσά ύλης και δημιουργούν ένα πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο, που δεν επιτρέπει ούτε στο φως να διαφύγει.
Μέρος ΄Γ
Αν με ρωτάς τι απ'όλα θα διάλεγα, θα διάλεγα τον δεύτερο. Νομίζω ταιριάζει τέλεια στην ιδέα ότι ο θάνατος δημιουργεί ζωή. και η ζωή θάνατο. Θα διάλεγα να καταδικαστώ στην γήινη μικρότητα και στην σταθερά της αγάπης σου. Εκεί που χάνει η φυσική είναι που δεν προβλέπει τον θάνατο του αστεριού σου, που τον είδα χωρίς να τον έχω δει.
Ακόμα κι έτσι όμως, πιστεύω ότι υπάρχει το για πάντα. Άστρα που πέθαναν, αφήνουν το σημάδι τους ορατό στην πορεία της αιωνιότητας.
Κι ακόμα με μαγεύουν.
Μέρος Ά
Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Κάναμε έρωτα και μετά ξαπλώσαμε αγκαλιά. Σε κρατούσα σφιχτά, σαν να φοβόμουν μη σε χάσω. Έκανα για λίγο ότι βολεύομαι και μετά ότι με πήρε ο ύπνος. Έμεινα όλο το βράδυ ξύπνιος να σε κοιτάω, μήπως σε χορτάσω.
Και ξαφνικά ακούω το ξυπνητήρι, κάνω ότι μόλις ξύπνησα και σε χαϊδεύω να σηκωθείς. Σου φτιάχνω καφέ και νιώθω άσχημα γιατί δεν στον πέτυχα. Δεν λες κάτι, αλλά το ξέρω. Κι έπειτα ξανά μόνος.
...
Είμαστε αγκαλιά στον καναπέ σου και βλέπουμε ταινία. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι, αλλά ντρέπομαι να στο πω. Σε σφίγγω λοιπόν και χώνομαι κάτω απ'την κουβέρτα. Παύει να με ενδιαφέρει η οθόνη, ήδη την ξέχασα. Ακουμπάω τα κεφάλι μου πίσω σου και μυρίζω διακριτικά τα μαλλιά σου. Νιώθω να χάνω έναν παλμό και συνεχίζω, προσπαθώ να μην καταλάβεις ότι έχω ταχυπαλμία. Αρχίζω τα χάδια, κι αισθάνομαι το σώμα σου πιο γνώριμο από το δικό μου. Είμαι, γιατί είσαι εσύ. Σκέφτομαι να σου φωνάξω "σ'αγαπώ", γυρνάς, με κοιτάς μ'αυτά τα υπέροχα μάτια και με φιλάς.
Μέρος ΄Β
Έχουμε πολύ δρόμο για να κατανοήσουμε πλήρως το σύμπαν, η αστροφυσική όμως έχει κάνει μεγάλα άλματα. Ίσως γιατί τα αστέρια μας μάγευαν, μας γέμιζαν μυστήριο ανέκαθεν. Εμένα τουλάχιστον με μάγεψαν όταν τα πρωτοείδα.
Όταν το άστρο περάσει στην τελευταία φάση της ενήλικης ζωής του, καταρρέει κάτω από το βάρος του. Έχοντας κάψει το μεγαλύτερο μέρους του Ηδρογόνου του, αρχίζει την καύση Ηλίου. Περνάει στην σύντομη φάση του ερυθρού γίγαντα. Ανάλογα με το μέγεθος του αρχικού άστρου, έχουμε και διαφορετική κατάληξη. Άστρα στο μέγεθος του Ηλίου, καταλήγουν λευκοί νάνοι, αστρικά πτώματα, ψυχρά που δεν κατάφεραν να συνεχίσουν την καύση τους. Οι αστέρες με μάζα μεγαλύτερη του Ηλιου συνεχίζουν την σύνθεση στοιχείων ωσότου η βαρύτητά τους τα αναγκάσει να εκραγούν μοιράζοντας στο σύμπαν τα στοιχεία που έχουν συνθέσει.
...
Από μια τέτοια έκρηξη είναι και τα στοιχεία που μας αποτελούν. Η γη, το χώμα, το νερό της, τα δέντρα, τα σπίτια. Ακόμα κι εμείς. Εσύ κι εγώ. Όσο κι αν δεν βρίσκεις νόημα στον ερωτισμό της φράσης "είμαι γιατί είσαι", έχει έρθει ένα άστρο, δισεκατομμύρια χρόνια πριν, να το κάνει για εσένα. Δυστυχώς ο χωρισμός είναι γραμμένος στις τύχες μας, απ'τη στιγμή που ξεκινήσαμε το ταξίδι μας χωρισμένοι, μέχρι που καταδικαστήκαμε να ξανασμίξουμε στη γη. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν μπορώ να σταματήσω να φοβάμαι μη σε χάσω, κι ότι σε έχασα πριν σε αποκτήσω.
...
Η τρίτη κατηγορία θανάτου αστεριών είναι οι μαύρες τρύπες. Άστρα με τεράστια μάζα, που κατά την κατάρρευσή τους, συμπιέζουν τεράστια ποσά ύλης και δημιουργούν ένα πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο, που δεν επιτρέπει ούτε στο φως να διαφύγει.
Μέρος ΄Γ
Αν με ρωτάς τι απ'όλα θα διάλεγα, θα διάλεγα τον δεύτερο. Νομίζω ταιριάζει τέλεια στην ιδέα ότι ο θάνατος δημιουργεί ζωή. και η ζωή θάνατο. Θα διάλεγα να καταδικαστώ στην γήινη μικρότητα και στην σταθερά της αγάπης σου. Εκεί που χάνει η φυσική είναι που δεν προβλέπει τον θάνατο του αστεριού σου, που τον είδα χωρίς να τον έχω δει.
Ακόμα κι έτσι όμως, πιστεύω ότι υπάρχει το για πάντα. Άστρα που πέθαναν, αφήνουν το σημάδι τους ορατό στην πορεία της αιωνιότητας.
Κι ακόμα με μαγεύουν.
