Μειδίαμα

Βλέπεις πώς γίναμε;
Όχι ότι σε κατηγορώ,
πιο πολύ εμένα ρωτάω.
Συλλογιέμαι στιγμές ουσιωδώς ανούσιες,
κάποιες τις περάσαμε μαζί.

Βλέπεις ότι δεν λέω ζήσαμε;
Δεν είμαι σίγουρος,
αλλά υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;
Κι αν ναι, στη χάρισα.
Λες κι ήταν δική μου να τη χαρίσω.

Δεν βλέπεις, έτσι;
Καλά κάνεις.
Μακάρι να μην έβλεπα κι εγώ.
Μα κοιτάζω το φεγγάρι
που μου καθρεφτίζει τα μάτια σου.

Έχω στα χείλη ένα σιωπηρό μειδίαμα,
σχεδόν ανεπαίσθητο.
Σίγουρα ηλίθιο,
όπως όταν σε αποχαιρέτισα.
Κι ας μην το έκανα ποτέ.

Να προσέχεις.